ΠΙΚΡΟΓΛΥΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Ο ΚΑΦΕΝΕΣ ΤΟΥ ΧΑΤΣΑΤΖΑΡΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο ΚΑΦΕΝΕΣ ΤΟΥ ΧΑΤΣΑΤΖΑΡΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΟΛΕΜΟ

Πιο πέρα από την είσοδο του χωριού, δίπλα από το ωραίο κεφαλόβρυσο, ήταν ο καφενές του Δημοσθένη του Αραβανή, που τον φώναζαν Χατσατζάρη, πιθανόν να του το κόλλησαν οι θαμώνες γιατί έμοιαζε με κάποιον από τους πρωταγωνιστές του θεάτρου σκιών.

Ο μπάρμπα Δημοσθένης ήταν κομψός και στο σώμα και στους τρόπους, ήταν πάντα ντυμένος στην τρίχα που λένε. Ο μπάρμπα Δημοσθένης ήταν παντρεμένος με την Μαρίνα του Αντώνη του Σταύρακα, Κόκορου, δεν κάνανε παιδιά και υιοθέτησαν την ανιψιά της Μαρίνας τη Γιαννούλα.

Μπροστά από το καφενείο ήταν και είναι ακόμα, ένα μεγάλο προαύλιο που εκεί κάθονταν συνήθως οι νέοι για να τους βλέπουν οι κοπέλες που πήγαιναν στη βρύση για να πάρουν νερό με τις βαρέλες ή τις τεντζερέδες στο κεφάλι.

Είναι δύσκολο να πιστέψουν οι σημερινοί νέοι το μαρτύριο των τότε παιδιών που περίμεναν ώρες και ώρες για μια και μόνο ματιά στην κοπέλα της αρεσκείας τους.

Μπροστά από το προαύλιο ήταν και είναι ο κεντρικός δρόμος και από κάτω η πλατεία με τα καταπράσινα πλατάνια. Στο καφενείο του Χατσατζάρη, σύχναζαν συνήθως πελάτες που ήταν παθιασμένοι με την πολιτική, κάποιοι ήταν με το Βενιζέλο, κάμποσοι με τον Πλαστήρα, άλλοι με το Μεταξά και γινόταν το σώσε.

Θυμάμαι τον Νίκο τον Κατωπόδη το Φιλλπάρα, που τον φώναζαν Καψάλη, από τα νεύρα του πέταγε ψιλά το σακάκι του και τη σκούφια του, υπεραμυνόμενος την υποστήριξη του δικού του υποψηφίου βουλευτή.

Το κτήριο του καφενείου ήταν φτιαγμένο με πέτρινο τοίχο με δύο παράθυρα και μια πόρτα μπροστά, δεξιά και αριστερά και πίσω δεν είχε ανοίγματα και έτσι το χειμώνα μαζεύονταν πολλοί για τη ζεστασιά του αφού η θέρμανση ήταν άγνωστη.

Στις αρχές του πενήντα που ήρθε ο αδερφός του Χατσατζάρη από την Αμερική το γκρέμισαν και το έφτιαξαν με τη σημερινή του μορφή. Έγινε μια ωραία αίθουσα πού άφησε μια όμορφη εποχή με ωραίες αναμνήσεις, αφού εκεί γίνονταν εκδηλώσεις και χοροί ειδικά από τον Μ|Φ, όμιλο « ΑΠΟΛΛΩΝ » Καρυάς.

«Εδώ οφείλω να ευχαριστήσω τους εμπνευστές και πρωταγωνιστές του ομίλου που σε μια ταραγμένη εποχή με άπειρες αντιδράσεις, ειδικά από μη εμπνευστές ανθρώπους, κατάφεραν να εισάγουν στο ωραίο μας χωριό ακτίνες πολιτισμού και φεμινισμού συγχρόνως, με ευρωπαϊκούς χορούς που συμμετείχαν και οι γυναίκες, πρωτοτυπία για την εποχή εκείνη.

« Δίπλα στο κεφαλόβρυσο ήταν του Χατσατσάρη πήγαιναν οι τσούπρες για νερό και κάναμε καμάρι».