ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ…

Ας μην ξεχναμε οτι ερχεται το Αγιο Πασχα!!

«Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί»

Η κραυγή της αμαρτωλής ανθρωπότητος, η δική μας κραυγή,διά στόματος του Ιησού Χριστού, την αμαρτίαν της οποίαςπλήρωσε εκουσίως Αυτός με το Αίμα Του και με τη Θυσία Τουπάνω στο Σταυρό.

«Ότε ουν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε, τετέλεσται,και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα». (Ιωάν. 10, 30)

Η αποστολή έλαβε τέλος.

Έφερε εις πέρας το έργο που Του ανατέθηκε και μπορούσε πιανα ξεκουραστεί. Εξαντλημένος και τραυματισμένος έως θανάτου,διανύει τις τελευταίες στιγμές τής επί γης πορείας του,της σύντομης και τόσο κοπιώδους εν σαρκί βιοτής του.

«Τετέλεσται». Ο Χριστός τελείωσε ό,τι του είχε αναθέσει οουράνιός του Πατέρας.

Αλλά ο Θεός αναθέτει και σε κάθε άνθρωπο ένα έργο πουπρέπει να το τελειώσει.

Σ’ άλλον έργο μικρό. Και σ’ άλλον έργο μεγάλο. Ανάλογα πάντοτε με τις ικανότητες που έχει ο καθένας. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως άνθρωπος που να μη μπορεί να κάνει κάποιο καλό έργο πάνω στη γη.

Τούτο το τετελεσται, είναι το μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία, που δε σημαίνει τέλος μα, σηματοδοτεί το ξεκίνημα, την ευκαιρία μιας νέας καλύτερης αρχής.

Φτάνει να κατανοήσουμε την υπέρτατη θυσία πουμας δίνει την ευκαιρία, όχι να νιώσουμε πως δεν έχουμε ευθύνη, μα να σηκώσουμε ο καθένας τοφορτίο της ευθύνης που του αναλογεί ,για να φέρουμε την δική μας αποστολή σε πέρας και να φτάσουμε στην λύτρωση, στην δική μας Ανάσταση!Μια ταπεινή παπαρούνα φύτρωσε στο έδαφος ,σταγόνα αίμα από άγια πληγή.

Άλικο χρώμα Άνοιξης μαρτυρίων και συγχρόνως προμήνυμα Ανάστασης.

Και κοιτά πάντα ψηλά στον δημιουργό της εθραυστη ομορφιά, ύμνος και θρήνος, ταπεινή και μεγαλειώδης, ρίχνει τα πέταλα της στην γη θυσία και προσμονή.

Κοκκινίζει η πλάση, ματώνει όπως Εκείνος,ταπεινώνεται, και λέει το δικό της τετελεσται σκορποντας στον άνεμο τα ματωμένα τηςφυλλα, για να δεχτεί την λύτρωση, την Ανάσταση!

(Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από το σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.)

«Λαός μου, τι εποίησά σοι και τι μοι ανταπέδωκας;» Στο διαχρονικό αυτό παράπονο του Ιησού ας αντιτάξουμε την πρόθυμη καρδιά μας, ας οικειωθούμε την δωρεά που μας προσφέρει, ας μετανοήσουμε και ας ταπεινωθούμε.

Ας πάρουμε δύναμη από τον Σταυρό Του, ας υπομείνουμε τις κακουχίες και ας δείξουμε την έμπρακτη αγάπη μας προς Εκείνον, ο Οποίος με πόνο εξέφρασε την τελευταία του λέξη «Τετέλεσται»,

αλλά και προς τον συνάνθρωπό μας, οικείο η ξένο, που είναι η εικόνα Του και για τον οποίο ανήλθε στον Σταυρό, φθάνοντας έως του τάφου, προκειμένου να ανοίξει όλους τους τάφους και να μας χαρίσει ζωήν την αιώνιον!Και ας γίνει ο κρανίου τόπος, ο τόπος μαρτυρίου και θανάτου, τόπος γέννησης της ελπίδας, της κάθαρσης, της εξιλέωσης!

Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε,Αμήν.

Μια στάλα αίμα αλμυρό

κι απ, τον Θεό ένα δάκρυ

σ, άνυδρο χώμα φθονερό

και στου σταυρού την άκρη

στάλαξε!

Αίφνης, λουλούδι φύτρωσε

μέσα στης γης την ξέρα

όταν τετελεσται ο Χριστός

φώναξε στον Πατέρα.

Δεν είσαι εσύ ο νικητής!

στον θάνατο φωνάζει

καινούργια αρχή η Άνοιξη

στον κόσμο ετοιμάζει.

Κτενά Ρούλα.